Pasen in de Coromandel en Nieuw begin in Milford!

We konden lekker in de file aansluiten, maar het reed op zich nog wel. Eenmaal uit de file gingen we een motorweg op die echt slingerdeslang door de bergen en natuur gaat. Onderweg kom je verder niks tegen, geen benzinepomp, NIKS! En dat is eigenlijk best vervelend als je in Pukekohe nog even een blikje cola achterover hebt gegooid en dus ondertussen na een uur best wel naar de wc moet! Pff wat was ik blij met het bordje POMP! Gauw naar de wc en wat een opluchting! Daar gelijk een lunch gekocht, Pie en wat te drinken. Ondertussen nog een keertje naar de wc en we konden er weer voor gaan. Onderweg hadden we zeer mooie uitzichten en "lookouts", dat zijn plekken waar dan iets moois te zien is. Eerst de twin-kauri bomen. Twee hele lange Kauri bomen die met zn tweeen bij elkaar staan. Daarna een uitzichtpunt om de Coromandel van bovenaf te bekijken. Erg mooi, de haven, de zee, alles! En weer verder rijden.. Eenmaal in de Coromandel reden we langs het strand naar de Bed en Breakfast, wat zag dat er mooi uit. Een poolse gastvrouw legde alles uit en vertelde dat ze ook massages deed. Dus heb de dag erna zeker van een heeerlijke rustgevende massage genoten! Savonds gegeten in pizza-restaurant, niet aan te raden. Heerlijk grote pizza's hoor, maar ze kunnen niet luisteren naar wat je wil, of ze draaien de pizza's om. Ik was iig niet zo blij.

Zaterdag zijn we naar het plaatsje Coromandel gegaan, want wij zaten daar net buiten. We hadden gehoord dat je dan met een treintje naar boven ging en dan had je een heel mooi uitzicht, en onderweg werd er van alles verteld over de Coromandel. Het kon druk zijn dus het was slim eerst even langs te gaan om te boeken, dan dorpje in en dan weer terugkomen.. Maar wij komen daar aan en op de borden staat VOL  VOL VOL VOL VOL VOL... Ojee, en nu. de enige tijd nog open was om 6 uur. En het was 12 uur en om 8 uur had ik massage. Dus toch maar naar binnen en vragen wat ze konden doen voor ons. Gelukkig was er op het treintje van 12.45 nog plek voor ons drieen en konden we zo mee! Het was een leuk ritje en een prachtig uitzicht over de eilanden in de zee. Daarna was het tijd voor lunch en gingen we in een restaurantje zitten voor fish en chips. Was een goed bord vol maar niet zo'n gezellig restaurant. Wij waren de laatste die mochten bestellen en toen ging de deur dicht. Dus uiteindelijk zaten wij daar als enige te eten en ging een van de medewerkers opruimen buiten. En ze loopt naar buiten en dr komt me toch een boer uit dat mens. Jeetje mineetje! Echt heel associaal, maar je zal het maar kwijt moeten. Ze loopt naar binnen met wat borden, komt weer naar buiten en ze laat nog zo'n harde boer. Echt onbeschoft, ik had gelijk genoeg, maar mams was nog aan het eten, dus heb nog even gewacht. We liepen eruit en ze zei amper gedag en gooide de deur achter ons dicht, zo raar! Nouja, dan nog even een ijsje voor erna, dus we liepen door de kleine supermarkt om ijsjes te halen, maar stonden bij de kassa met brood, beleg, chips en snoepjes.. OEPS, waarvoor gingen we naar binnen. Dus toen maar ergens anders op zoek naar een ijsje, dus paps zag gelijk aan de overkant een groot ijsje, daar werd het ijs verkocht! Wij in de rij, twee bolletjes, meer kan je daar echt niet op je hoorntje krijgen met die bollen die ze scheppen. Wat was dat heerlijk ijs, echte heerlijke smaken, niet van die goedkope ijssmaken, maar ik had caramel fudge bijvoorbeeld met echt stukjes caramel en fudge erin! Yummie. Terug naar huis en even uitrusten en douchen voor mn massage. Volgende dag staat de boottocht gepland, waarbij je langs de verschillende bezienswaardigheden op zee gaat. Grotten, stranden, mooie rotsen.. Maar in de ochtend werd ik (gelukkig) gebeld dat het weer niet zo mee zat en dat we ook smiddags of de volgende dag konden. Dus omgezet naar maandag en vandaag iets anders verzinnen. 
We zijn met het pondje overgevaren naar de andere kant en zouden daar wandelen naar Shakespeare Rock. We konden twee wegen kiezen, eentje over de weg, of eentje over een track. En natuurlijk kozen we voor de natuur en gingen we voor de track. Net begonnen staat het routepijltje richting het water... Ojee. dat was toch echt te diep.. Nouja een weg eromheen gevonden, door de bomen, klimmen en klauteren, maar we waren aan de andere kant! Toen maar door. En jeetje we wisten niet dat het een zware track zou worden. Hele mooie uitzichten maar we hadden erg veel rustpauzes nodig, om even bij te komen. Zoveel klimmen en in die warme temperaturen. Na uur/anderhalf uur waren we aan de andere kant van de berg.. Ik had er echt wel genoeg van en wilde niet doorlopen naar de shakespeare berg, m'n benen trilde helemaal. Toen maar naar cafeetje en wat gedronken en gegeten. Toen teruggelopen via de weg, wat toen maar 10/15 minuten duurde.. Jeetje hadden we dat niet gelijk kunnen doen ;) Maar ach, op de weg niet zulke mooie uitzichten natuurlijk. Terug met het pondje, terug naar de B&B en paps en mams gingen nog even naar het strand lopen. Ik was te moe en had nog steeds shakende benen en koos voor een middagdutje. Savonds hadden we een bbq in de B&B vanwege pasen. De meeste gasten waren er voor het weekend, dus zagen we elke ochtend bij het ontbijt. Wat was het een gezellige avond en hebben nog lang buiten gezeten. Heerlijk gekletst en gesproken over Nederland! Zo grappig, er was een Nederlandse vriend van de gastvrouw, al woonde hij geloof ik al 40 jaar in NZ. Verder was er een stel waarvan allebei de ouders uit Nederland kwamen, zo apart. Maar erg leuke gesprekken gehad over de tradities en gewoonten van elk land.. En natuurlijk over mijn Engelse accent.

Volgende ochtend hadden we allemaal ontbijt gezamenlijk, omdat we een tijd hadden afgesproken. Erg gezellig en wij gingen daarna op de boot. Afscheid genomen van iedereen, de "nederlandse" mensen hebben we adres details me uitgewisseld, de gastfamilie heeft op mn koffer geschreven en de rest hebben we gewoon gedag gezegd. Naar de boot en wat was dat ook een geweldige trip! Zoveel moois gezien, zo heerlijk over het water sjeesen! Geweldig, kijk maar naar de foto's!

Toen kwam toch echt de terugweg in zicht. Omdat ik niet weer hetzelfde wilde gingen we gelijk op zoek naar een wc, nog een laatste ijsje, ook zo heerlijk. Op weg dan maar. Na de hele lange slingerweg die gelukkig erg goed doorreed over het algemeen, hop de file in. Na een halfuur meer stilstaan dan rijden heb ik de tomtom gepakt en even gezocht. We konden een andere route nemen wat een kwartiertje langer zou duren, maar dat zou veel sneller zijn dan stilstaan, hoopte we. We waagde de gok, en dat is ht beste wat we hadden kunnen doen! Lekker doorrijden, langs de files en na de files weer gewoon doorrijden op de snelweg. Ene nadeel was dat de tomtom vond dat we rechtsaf de snelweg op konden, maar dat was verboden, dus maar niet gedaan en eerst linksaf stukje terug en dan omkeren en de goede kant op. Uiteindelijk vanaf daar alleen maar doorgereden geen opstoppingen meer gehad, zelfs niet rond Auckland. Eindelijk was ik in Milford, met al mn spullen bij me. Wat een gek idee, maar ook zeker een fijn gevoel! Mijn ouders wisten waar ik zou gaan zijn de komende maanden en we hebben nog even gezellig bijgepraat over alle vakanties en daarna samen gegeten. Heerlijk koken ze hier iedere keer! Yummie. Ouders de deur uit, uitgezwaaid en wachten tot je wat hoort als ze weer terug zijn. 

Dindsdag was dan mijn eerste werkdag. Maar Lucy was nog lekker vrij (hadden we maandag nog even uitgezocht) dus we konden er een dagje op uit. Lucy had gekozen voor de Zoo, en Paris ging mee. Dus ik heb met de twee meiden mn eerste dagje doorgebracht in de dierentuin, wat erg leuk was, want Lucy heeft ook een adoptie-olifant, dus die hebben we even gedag gezegd. Na dit dagje was ik wel echt kapot, maar het was een gezellig eerste dagje.

Woensdag was mijn vrije ochtend, want Lynda is dan bij de opvang, en Lucy had een half dagje, omdat de leerkrachten ouderavond hadden.. (goede regeling) Dus smiddags ben ik met Lucy koekjes gaan bakken. Ik heb glutenfree en Dairyfree speculaas gemaakt (geen gluten/graan en geen melkproducten) Was wel even lastig, maar ze zijn uiteindelijk goed gelukt en alweer op! Donderdag dagje met Lynda, was wel even lastig, omdat John thuis is wil zij steeds naar haar vader, maarja die is ook druk bezig en gaat dus niet altijd. Veel proberen afleiding te zoeken en haar andere dingen laten doen. Zwaar dagje. Ik was erg moe savonds en besloot een vroege avond te nemen. 9 uur in bed. Volgende dag voelde ik me zeker beter. Lucy was naar school en we moesten met Lynda naar de dokter voor haar injecties. Geen pretje voor haar, maar daarna was ze eigenlijk erg goed, vrolijke meid, goed aan het spelen, leuk dagje gehad dus! Oh John heeft een nieuwe baan in Wellington, waar ie over twee weken begint. Dat betekent maandag vliegen naar wellington, 5 dagen werken en dan vrijdag weer terugvliegen. Zal zwaar worden hier, maar we gaan het zien. Het is de "kiwi-way of life" We zien wel. Lukt het niet, dan stopt ie.. 

Al met al heb ik het zeker naar mijn zin en al drie kaartjes binnen! Dankjewel Marc, Hester en Jasper voor het geboortekaartje! Dankjewel Oma voor het paaskaartje en dankjewel Danny voor het kaartje met de groetjes van de andere kant van de wereld!

Tot de volgende blog allemaal! All the way from Milford, waar de kou smorgens en savonds toch wel te voelen is, maar nu gelukkig overdag weer heerlijk zonnetje met uitzicht op de zee!