Moving Monday
14 september 2013 - Auckland, Nieuw-Zeeland
Het is alweer bijna een maand geleden dat ik wat in mijn blog geschreven heb, en er is zoo ontzettend veel gebeurd! Elke keer schoof ik het voor me uit. Natuurlijk vind ik het leuk om jullie allemaal te laten weten hoe ik het hier heb, maar het neemt best wel wat tijd in beslag.. De afgelopen weken zijn namelijk nogal druk geweest.
In mijn vorige blog schreef ik dat ik bij Tina op bezoek zou gaan, dat was erg leuk! Fijn om haar weer te zien en te weten dat ze in een goede familie zit. Het was wel even lastig daar te komen zeg. Natuurlijk weet ik de weg daar niet uit mijn hoofd en ik had geen Navigatie.. Het was pikkedonker en het weer was bagger! De weg op zich al was dus slecht te zien, laat staan de straatnaambordjes als je 100 kmh rijdt.. Gelukkig ben ik goed aangekomen, daar lekker gegeten en weer veilig thuisgekomen in Pukekohe. Daar nog even opgepast en toen zelf gaan slapen. Gek om weer in mijn eigen oude kamertje te zijn. Want ookal ben ik in Puke maar iets van 7 weken geweest.. het voelde toch echt als een thuis. Jammer dus dat het te ver weg is om vaker langs te gaan.. en helaas wordt dat alleen maar verder.
Het openbaar vervoer ben ik steeds minder blij mee/trots op. Toen ik naar Puke ging had k de bus gemist omdat ie te vroeg was. Maar toen ik terug ging was nog veel vervelender. Eerst was het al hectisch wie me bij de bus ging afzetten aangezien Steve niet thuis was en Cle met een dikke kater in bed lag. Dus 5 min voor de bus vertrok stapte ik pas in de auto. Gelukkig voor mij, dit moment, was de bus tien minuten te laat en had ik gelukkig de bus gered. Minder was dat ik doordat de bus te laat was de trein gemist had. En de volgende trein was gecancelled. Dus moest ik daar meer dan een uur wachten. Ik dacht dat er geen andere optie was, dus kocht en trein kaartje om daarna even te shoppen. Maar toen zag ik dat ik ook de bus kon nemen. Dus k op de bus gestapt, weer kaartje gekocht.. En gelukkig daarna veilig na 3 uur thuis gekomen! (te bedenken dat je er met de auto 45 min over doet.)
Vanaf dat weekend zijn we begonnen met pakken. Dozen en dozen vol met van alles. Ik heb gelukkig de kinderkamer gedaan, samen met Denise. Hier heb ik dus heel veel van weggegooid. Alle mcdonalds speeltjes en gebroken speelgoed, en rubbish. Hoppa in een grote vuilniszak. Lucy zal het niet eens merken als ze straks in het nieuwe huis zit.
Viavia hoorde ik dat er een aupair bij mij aan de overkant woont. Uiteindelijk heb ik met Sarah, mijn andere aupair-vriendinnetje met haar afgesproken. De aupair heet Denise, uit...... Duitsland of course. Hele lieve meid, 20 jaar, maar een niet zo fijne familie. Eerste keer dat ik haar dus zag heb ik haar gelijk laten weten dat als je het niet naar je zin hebt je weg moet gaan. Haar "hostmum" (gastmoeder) heeft borstkanker en zit aan het einde van haar chemo's en behandelingen. Ze heeft al eerder borstkanker gehad zo'n tien jaar terug. Ze werkt niet echt, maar is erg belangrijk in de breast cancer foundation (pink ribbon) hier in NZ. Daar doet ze dus heel veel voor. Verder doet ze veel yoga, en slapen. Ze ziet haar kids bijna niet, want de kids zitten 5 dagen op school en kindy. Ze heeft 3 kleine meiden, 6 2,5 en 1. En voor school en naschool doet Denise dus allemaal, zelfs koken en naar bed brengen. Denise werkt ook de weekenden.. Dus druk druk druk en wordt nogal gebruikt als slaafje. Uiteindelijk heeft ze dus besloten weg te gaan. Denise woont sinds vrijdag 6 sep bij ons in. Ze is een heel stuk blijer dan toen ik haar ontmoette. Ze mag hier wonen als ze meehelpt. En het komt eigenlijk heel goed uit, want hier moet alles ingepakt worden en straks in het nieuwe huis uitgepakt.
We hebben nu een aupair-triangle, met Sarah en Denise. Wij wonen op het moment allemaal in Milford. En we spraken bijna elke dag wel met elkaar af voor een drankje in een van de leuke cafeetjes hier in Milford. Er is een erg leuke, Little Kings Cafe, daar hebben ze een klein speelhoekje en Lynda vermaakt zich daar prima. En omdat we in het begin bijna elke dag kwamen, was er een serveerster, chinees of indonesisch, die erg goed met Lynda omging, ze hielp haar met alles waardoor ik lekker wat kon drinken met de meiden.
Met Sarah en Denise ben ik dan ook naar Waiheke geweest. Waiheke is een eiland op 35min Ferry afstand van Auckland. We zouden met meer meiden gaan, waaronder een NL, maar uiteindelijk waren we op zaterdag met 6 meiden en bleven Sarah, Denise en ik alleen over voor zondag. We hebben het ontzettend naar ons zin gehad. Voor Denise was het heerlijk dat ze eindelijk een weekend vrij had van haar familie en er tussenuit kon. (Ze woonde toen namelijk nog bij de familie) Toen we op Waiheke aankwamen wilden we een tour met de bus doen, maar die was net vertrokken, aangezien wij eerst naar de wc waren geweest en kijken wat we konden doen. De volgende ging over anderhalf uur. Wij besloten om even naar het kleine centrum te lopen en dan met de bus terug om de bustour te doen. In het centrum gelijk een zonnebril gekocht en wat foto's gemaakt. Terug met de bus en het hele eiland bekeken vanuit de bus. Het fijne was dat de buschauffeur ons van alles over het eiland kon vertellen. Op twee plaatsen mochten we de bus uit om foto's te maken en van het uitzicht te genieten. Eerste uitkijkpunt was super mooi, omdat je de verschillende eilanden in de omgeving kon zien. We hadden trouwens erg geluk met het weer, de vooruitzichten waren slecht, maar we hadden een heerlijke zonnige zaterdag. Het tweede uitkijkpunt was een lang strand. We hebben een aantal foto's gemaakt, wc gebruikt en zijn toen weer de bus ingegaan. We zouden hier later terugkomen, want ons backpackers hostel was daar vlakbij. Op de terugweg kon je zelf bepalen waar je uitstapte. Aangezien Waiheke een wijneiland is, stapten veel mensen uit bij de wijngaarden/proeverijen. Aangezien ik geen wijn lust, gingen wij terug naar het kleine centrumpje. We hebben daar heerlijk geluncht en zijn toen verder gegaan naar het grote strand. Foto's maken, spullen afgooien in de backpackers, rusten en savonds uiteten. Terug in de backpackers hebben we wat leuke spelletjes gedaan samen met een Franzoos die woonde in de backpackers in ruil voor het schoonhouden van de keuken en woonkamers. De volgende ochtend begon het wat nat, maar na een heerlijk ontbijt in een van de kleine restaurantjes aan het strand gingen we op pad. Tussenstop bij de Countdown supermarkt en door naar Rocky bay. Toen wij instapten en zeiden dat we naar Rocky Bay wilden, vroeg de buschauffeur of we daar wel zo zeker van waren. Er is daar namelijk niks, geen cafeetjes, niets... Maar dat wisten we, we gingen voor een wandeling en het uitzicht. Toen we daar aankwamen ging Denise gelijk onderuit in de modder en moest even van kleding wisselen. Toen gingen we aan de wandel, over het strand, super mooi uitzicht over de baai. Over de rotsen/lavastenen geklommen tot we in een volgende bay aankwamen, wat was het mooi en heerlijk rustig. Toen teruggelopen en omhoog geklommen. Over de wegen gelopen om op het uitkijkpunt te komen. Was een behoorlijke klim, vermoeiend maar het dubbel en dwars waard. Wat een uitzicht! Je kon Auckland zien liggen met de Skytower, je zag het eiland, je zag de andere eilandjes, rondom konden we kijkne, geweldig! Toen weer een gemakkelijkere weg terug en wachten op de bus. Bus terug naar de ferry, op naar huis en hop in bed na een zeer vermoeiend weekend.
Ik denk dat Waiheke het stratpunt van de zomer was. We hebben inmiddels al een hoop warme dagen gehad en al wat vaker het strand bezocht. Ben zelfs met Lynda al wezen pootjebaden in de zee. Erg koud, maar heerlijk dat het kan. En natuurlijk zijn daar ook foto's van. Het leuke is dat Sarah de hele dag kindvrij is.. en denise was dat ook.. Zo ik hoefde nooit meer alleen met Lynda de deur uit. Wat een gezelligheid!
(Ik zal je vast vertellen dat mijn blog waarschijnlijk niet in de juiste volgorde geschreven is, maar dat komt omdat ik weer s te lang gewacht heb)
Ojaa, inmiddels zijn er ook weer twee kleine vriendjes ter wereld gekomen. Zachary is geboren in Engeland en is het zoontje van Jenny, mijn Engelse vriendin. En dan is Sanne geboren in Rijswijk en is het dochtertje van Ilona en Bas. Voor degene die het nog niet wisten.. ik vind het nog steeds zoiets aparts.. Een paar weken voor de geboorte vroeg ik mijn moeder het adres om een kaartje te kunnen sturen. En op het zelfde moment kwam het adres ineens in me op. Diezelfde nacht moest ik eraan denken en kwma bij mij de naam Sanne in me op. Ik dacht dat is zo een leuke naam, past precies bij Marit en Lieke, dat moet het worden. En dan zie ik een paar weken later ineens op facebook dat Sanne is geboren. Dit was zo iets geks, ik dacht echt dat ik droomde en moest het nog een paar keer over lezen. Maar allemaal Van harte gefeliciteerd!
Op 4 september ben ik bij de dokter geweest in Auckland om mijn medische keuring te doen. Deze keuring moet laten blijken dat ik geen tuberculose heb en dat ik gezond genoeg ben om in NZ te blijven. Ik heb dit nodig voor mijn visa. Ik moest mijn urine laten testen, ze hebben bloed afgenomen, gewogen, gemeten, vragen gesteld, bloeddruk, hartslag meten, oren en ogen testen. Alles wat je je kunt bedenken. Zelfs moest ik een rontgenfoto laten maken van mijn longen. Gelukkig bleek de volgende dag al direct dat ik helemaal gezon ben. Mijn zicht is nog gewoon goed, ik heb geen tuberculose en heb geen suikerziekte.. toch altijd fijn om te weten. Een week later, 11 september, VERA'S verjaardag!! ging ik naar de Immigratie in Auckland om mijn visa af te leveren, aangezien de medische keuring nu gedaan was. Sarah ging met me mee. Ik heb alles afgegooid, we lopen naar de lift en ineens bedenk ik me dat ik iets vergeten ben.. STOMstomSTOM. Ik moest bewijzen dat ik genoeg geld heb om voor mezelf te kunnen zorgen en om een vliegticket terug te boeken. Hiervoor had ik dus een bankstatement aangevraagd. Die zat helaas nog in mijn tas, terwijl die bij mijn visa moest zitten.. Balen. Ik terug, konden ze niks aan doen, want de kluis is vanwege veiligheidsredenen gesloten en alleen de beveiliger heeft de sleutel en die is er natuurlijk niet. Dus toen..in een aparte map gedaan met mijn details erbij en hopen dat ze ze samen vinden. Zo stom voelde ik me toen ik klaar was. Toen met Sarah nog door Albert park gelopen, een park midden in Auckland city, leuk om doorheen te lopen, mooi park, maar vrij klein.
Gisteren, vrijdag de dertiende, kreeg ik een email dat er iets was veranderd in mijn immigratie online. Dus ik naar de website.. moest k inloggen.. Geen idee natuurlijk, laatste keer inloggen was augustus 2012.. Dus ik bellen of ze me konden helpen, mijn gegevens doorgeven ging allemaal goed en toen de hulpvraag, je weet wel, waarmee je vaak je wachtwoord terugkrijgt. Ik had die natuurlijk in het Nederlands geschreven en dan gaat een NZ aan de telefoon mij vragen wat het antwoord is. Zij probeert te zeggen: "Wer woen jie", gelukkig begreep ik dat het "waar woon jij" moest zijn. Maar helaas wist ik het antwoord niet, dus ik probeerde "Zoetermeer"? NEE.. shit. Maar ze vroeg het nog eens voor de zekerheid, en ik moest het spellen. maar nee was het antwoord niet. Toen probeerde ik " maybe: Kramerplan".. weer spellen.. Nee was het ook niet. Toen stuurde ze het naar mijn emailadres om te checken of ik het wel was. gelukkig ging dat goed en kon ik toen een nieuw wachtwoord krijgen. (het antwoord was Noordhove?! stomstomstom, maar vergeet ik niet meer ;) ) Moest ik aan de telefoon, terwijl ik dus met Julie en Denise in de woonkamer zit (kunnen zij niet weten, maar toch raar) het wachtwoord wat ik wilde aan haar doorgeven. Mijn wachtwoord is nederlands, dus kon ik niet zeggen, moest ik het spellen. Pff, lastig, nederlands woord zonder op te schrijven spellen.. gelukkig ging het na drie keer checken goed. Dat gedaan kon ik eindelijk inloggen en de telefoon ophangen. Dus toen ik inlogde zga ik dat er stond FAILED! Oh shit wat nu.. Betekent dat dat ik terug moet? Maar weer terugbellen.. Uiteindelijk blijkt dat mijn visa en mijn bankstatement dus niet tegelijk waren ontvangen, waardoor toen degene de visa zag niet in de computer heeft gekeken waar duidelijk stond dat mijn bankstatement was ontvangen. Dus die heeft mijn visa teruggestuurd naar mijn adres. Nu moet ik dus wachten tot het hier aankomt (terwijl we bezig zijn met verhuizen) en dan moet ik weer een nieuwe bankstatement aanvragen en alles dan weer terugsturen of opnieuw naar Auckland brengen.. Gedoe, domme foutjes, maar gelukkig is het op te lossen :)
Verder zijn sinds vrijdag John en Julie allebei werkeloos. Allebei hun baan opgezegd.. John een paar weken terug toen we net het huis hadden gekocht en Julie vrijdag nadat ze het echt helemaal zat is op haar werk. Dus.. nu.. Hihi stress thuis met de verhuizing, extra aupair, iedereen thuis dus lopen elkaar lekker allemaal in de weg. Oja mijn lieve vriendin Denise ...... ze snurkt :( Heb dus nog niet zo'n hele goede nachtrust gehad de afgelopen week. In het nieuwe huis krijgt ze haar eigen kamer ;) Jeeeeej, nachtrust voor mij.
Oja, dan even heel slecht nieuws. Afgelopen dinsdag, 10 sep, is er hier in NZ een Duitse aupair verongelukt. Ze zat in de auto met een 6 jarig meisje van haar hostfamily. De aupair is direct overleden en het meisje ligt erg slecht op de IC. Er is nog niet helemaal bekend wat er precies is gebeurd, maar de auto met de aupair is onder de schoolbus geraakt, wat voor mij verklaart dat de aupair, die pas net een paar weken in NZ was op de verkeerde weghelft gereden heeft... Dit heeft onder alle aupairs een grote schok achtergelaten. Ik kende de aupair niet, een meisje wat ik donderdag heb leren kennen kende haar wel, want ze zaten in dezelfde orientatieweek van de agency.. Erg bizar en slaat in als een bom. Ik heb dus ook direct mijn gegevens aan Julie doorgegeven van mijn paps en mams en zussen, want stel je voor dat er iets gebeurt met mij en ze kunnen niemand bereiken.. Dus, voor paps en mams, en zussen, in NL als je geen gegevens van hier hebt, zorg dat je ze krijgt!! Stel je voor dat je mij nodig hebt en me niet kan bereiken.. Iets belangrijks waar je niet over na wilt denken maar zeker even bij stil moet staan.
Verder ga ik binnenkort met Sarah en Denise en nog wat andere meiden een weekendtrip doen. De andere meiden zijn Saskia, een vriendin van Sarah die vlakbij woont. Dan nog Nina, een vlaamse en Eva een Nederlandse. Dus drie Duitse en drie "Nederlandse" meiden! Das nog eens eerlijk. We gaan naar Cape Reinga, dat is het noordelijkste punt in NZ waar de oceaan en de zee samen komen ofzo. Ik zal je vertellen als ik er geweest ben het laatste weekend van september.
Hier is het nu zaterdagmiddag 14 sep, Gefeliciteerd Colette dacht ik zo uit mijn hoofd. We hebben sinds gisteren geen internet meer. Foutje van de internetmensen. Zij dachten, we willen vanaf de 16 geen internet meer dus laten we het de vrijdag ervoor vast afsluiten, stomstomstom. Dus vanaf dinsdag pas weer via email en facebook te bereiken. Dit is ook wanneer jullie deze blog pas zullen lezen. (want heb internet nodig om het online te zetten). Maandag 16 sep de grote verhuizing. Dan komen de verhuismannen om alles naar het nieuwe huis te brengen en moeten we vanaf dan daar slapen.. Het zal even lastig worden om allemaal onze plek te vinden en lastig voor mij om mijn vriedinnetjes hier achter te laten. Want het is toch best ver met de bus, anderhalf uur, om even kopje koffie te doen. Gelukkig woont Denise bij ons in en zal zij met ons mee verhuizen.. Lucy heeft van de week afscheid genomen van haar vrienden en school. Zij heeft nu een week vrij dan gaat ze haar nieuwe school een week verkennen en dan is het twee weken vakantie.. Dus ik zit lekker veel met haar opgescheept.. benieuwd wat ik allemaal ga doen. In de vakantie maar veel vriendinnetjes en sleepovers hier in Milford ;)
Het nieuwe adres is 1378 Whangaparaoa road, Army Bay, Whangaparaoa, Nieuw Zeeland.
Ik hoop dat je niet in slaap ben gevallen na het lezen van deze zeer lange blog, en ik hoop dat ik er aan denk volgende week mijn blog weer up te daten, want dan kan ik jullie vertellen hoe het bevalt in het nieuwe huis.
Groetjes!!! :D
In mijn vorige blog schreef ik dat ik bij Tina op bezoek zou gaan, dat was erg leuk! Fijn om haar weer te zien en te weten dat ze in een goede familie zit. Het was wel even lastig daar te komen zeg. Natuurlijk weet ik de weg daar niet uit mijn hoofd en ik had geen Navigatie.. Het was pikkedonker en het weer was bagger! De weg op zich al was dus slecht te zien, laat staan de straatnaambordjes als je 100 kmh rijdt.. Gelukkig ben ik goed aangekomen, daar lekker gegeten en weer veilig thuisgekomen in Pukekohe. Daar nog even opgepast en toen zelf gaan slapen. Gek om weer in mijn eigen oude kamertje te zijn. Want ookal ben ik in Puke maar iets van 7 weken geweest.. het voelde toch echt als een thuis. Jammer dus dat het te ver weg is om vaker langs te gaan.. en helaas wordt dat alleen maar verder.
Het openbaar vervoer ben ik steeds minder blij mee/trots op. Toen ik naar Puke ging had k de bus gemist omdat ie te vroeg was. Maar toen ik terug ging was nog veel vervelender. Eerst was het al hectisch wie me bij de bus ging afzetten aangezien Steve niet thuis was en Cle met een dikke kater in bed lag. Dus 5 min voor de bus vertrok stapte ik pas in de auto. Gelukkig voor mij, dit moment, was de bus tien minuten te laat en had ik gelukkig de bus gered. Minder was dat ik doordat de bus te laat was de trein gemist had. En de volgende trein was gecancelled. Dus moest ik daar meer dan een uur wachten. Ik dacht dat er geen andere optie was, dus kocht en trein kaartje om daarna even te shoppen. Maar toen zag ik dat ik ook de bus kon nemen. Dus k op de bus gestapt, weer kaartje gekocht.. En gelukkig daarna veilig na 3 uur thuis gekomen! (te bedenken dat je er met de auto 45 min over doet.)
Vanaf dat weekend zijn we begonnen met pakken. Dozen en dozen vol met van alles. Ik heb gelukkig de kinderkamer gedaan, samen met Denise. Hier heb ik dus heel veel van weggegooid. Alle mcdonalds speeltjes en gebroken speelgoed, en rubbish. Hoppa in een grote vuilniszak. Lucy zal het niet eens merken als ze straks in het nieuwe huis zit.
Viavia hoorde ik dat er een aupair bij mij aan de overkant woont. Uiteindelijk heb ik met Sarah, mijn andere aupair-vriendinnetje met haar afgesproken. De aupair heet Denise, uit...... Duitsland of course. Hele lieve meid, 20 jaar, maar een niet zo fijne familie. Eerste keer dat ik haar dus zag heb ik haar gelijk laten weten dat als je het niet naar je zin hebt je weg moet gaan. Haar "hostmum" (gastmoeder) heeft borstkanker en zit aan het einde van haar chemo's en behandelingen. Ze heeft al eerder borstkanker gehad zo'n tien jaar terug. Ze werkt niet echt, maar is erg belangrijk in de breast cancer foundation (pink ribbon) hier in NZ. Daar doet ze dus heel veel voor. Verder doet ze veel yoga, en slapen. Ze ziet haar kids bijna niet, want de kids zitten 5 dagen op school en kindy. Ze heeft 3 kleine meiden, 6 2,5 en 1. En voor school en naschool doet Denise dus allemaal, zelfs koken en naar bed brengen. Denise werkt ook de weekenden.. Dus druk druk druk en wordt nogal gebruikt als slaafje. Uiteindelijk heeft ze dus besloten weg te gaan. Denise woont sinds vrijdag 6 sep bij ons in. Ze is een heel stuk blijer dan toen ik haar ontmoette. Ze mag hier wonen als ze meehelpt. En het komt eigenlijk heel goed uit, want hier moet alles ingepakt worden en straks in het nieuwe huis uitgepakt.
We hebben nu een aupair-triangle, met Sarah en Denise. Wij wonen op het moment allemaal in Milford. En we spraken bijna elke dag wel met elkaar af voor een drankje in een van de leuke cafeetjes hier in Milford. Er is een erg leuke, Little Kings Cafe, daar hebben ze een klein speelhoekje en Lynda vermaakt zich daar prima. En omdat we in het begin bijna elke dag kwamen, was er een serveerster, chinees of indonesisch, die erg goed met Lynda omging, ze hielp haar met alles waardoor ik lekker wat kon drinken met de meiden.
Met Sarah en Denise ben ik dan ook naar Waiheke geweest. Waiheke is een eiland op 35min Ferry afstand van Auckland. We zouden met meer meiden gaan, waaronder een NL, maar uiteindelijk waren we op zaterdag met 6 meiden en bleven Sarah, Denise en ik alleen over voor zondag. We hebben het ontzettend naar ons zin gehad. Voor Denise was het heerlijk dat ze eindelijk een weekend vrij had van haar familie en er tussenuit kon. (Ze woonde toen namelijk nog bij de familie) Toen we op Waiheke aankwamen wilden we een tour met de bus doen, maar die was net vertrokken, aangezien wij eerst naar de wc waren geweest en kijken wat we konden doen. De volgende ging over anderhalf uur. Wij besloten om even naar het kleine centrum te lopen en dan met de bus terug om de bustour te doen. In het centrum gelijk een zonnebril gekocht en wat foto's gemaakt. Terug met de bus en het hele eiland bekeken vanuit de bus. Het fijne was dat de buschauffeur ons van alles over het eiland kon vertellen. Op twee plaatsen mochten we de bus uit om foto's te maken en van het uitzicht te genieten. Eerste uitkijkpunt was super mooi, omdat je de verschillende eilanden in de omgeving kon zien. We hadden trouwens erg geluk met het weer, de vooruitzichten waren slecht, maar we hadden een heerlijke zonnige zaterdag. Het tweede uitkijkpunt was een lang strand. We hebben een aantal foto's gemaakt, wc gebruikt en zijn toen weer de bus ingegaan. We zouden hier later terugkomen, want ons backpackers hostel was daar vlakbij. Op de terugweg kon je zelf bepalen waar je uitstapte. Aangezien Waiheke een wijneiland is, stapten veel mensen uit bij de wijngaarden/proeverijen. Aangezien ik geen wijn lust, gingen wij terug naar het kleine centrumpje. We hebben daar heerlijk geluncht en zijn toen verder gegaan naar het grote strand. Foto's maken, spullen afgooien in de backpackers, rusten en savonds uiteten. Terug in de backpackers hebben we wat leuke spelletjes gedaan samen met een Franzoos die woonde in de backpackers in ruil voor het schoonhouden van de keuken en woonkamers. De volgende ochtend begon het wat nat, maar na een heerlijk ontbijt in een van de kleine restaurantjes aan het strand gingen we op pad. Tussenstop bij de Countdown supermarkt en door naar Rocky bay. Toen wij instapten en zeiden dat we naar Rocky Bay wilden, vroeg de buschauffeur of we daar wel zo zeker van waren. Er is daar namelijk niks, geen cafeetjes, niets... Maar dat wisten we, we gingen voor een wandeling en het uitzicht. Toen we daar aankwamen ging Denise gelijk onderuit in de modder en moest even van kleding wisselen. Toen gingen we aan de wandel, over het strand, super mooi uitzicht over de baai. Over de rotsen/lavastenen geklommen tot we in een volgende bay aankwamen, wat was het mooi en heerlijk rustig. Toen teruggelopen en omhoog geklommen. Over de wegen gelopen om op het uitkijkpunt te komen. Was een behoorlijke klim, vermoeiend maar het dubbel en dwars waard. Wat een uitzicht! Je kon Auckland zien liggen met de Skytower, je zag het eiland, je zag de andere eilandjes, rondom konden we kijkne, geweldig! Toen weer een gemakkelijkere weg terug en wachten op de bus. Bus terug naar de ferry, op naar huis en hop in bed na een zeer vermoeiend weekend.
Ik denk dat Waiheke het stratpunt van de zomer was. We hebben inmiddels al een hoop warme dagen gehad en al wat vaker het strand bezocht. Ben zelfs met Lynda al wezen pootjebaden in de zee. Erg koud, maar heerlijk dat het kan. En natuurlijk zijn daar ook foto's van. Het leuke is dat Sarah de hele dag kindvrij is.. en denise was dat ook.. Zo ik hoefde nooit meer alleen met Lynda de deur uit. Wat een gezelligheid!
(Ik zal je vast vertellen dat mijn blog waarschijnlijk niet in de juiste volgorde geschreven is, maar dat komt omdat ik weer s te lang gewacht heb)
Ojaa, inmiddels zijn er ook weer twee kleine vriendjes ter wereld gekomen. Zachary is geboren in Engeland en is het zoontje van Jenny, mijn Engelse vriendin. En dan is Sanne geboren in Rijswijk en is het dochtertje van Ilona en Bas. Voor degene die het nog niet wisten.. ik vind het nog steeds zoiets aparts.. Een paar weken voor de geboorte vroeg ik mijn moeder het adres om een kaartje te kunnen sturen. En op het zelfde moment kwam het adres ineens in me op. Diezelfde nacht moest ik eraan denken en kwma bij mij de naam Sanne in me op. Ik dacht dat is zo een leuke naam, past precies bij Marit en Lieke, dat moet het worden. En dan zie ik een paar weken later ineens op facebook dat Sanne is geboren. Dit was zo iets geks, ik dacht echt dat ik droomde en moest het nog een paar keer over lezen. Maar allemaal Van harte gefeliciteerd!
Op 4 september ben ik bij de dokter geweest in Auckland om mijn medische keuring te doen. Deze keuring moet laten blijken dat ik geen tuberculose heb en dat ik gezond genoeg ben om in NZ te blijven. Ik heb dit nodig voor mijn visa. Ik moest mijn urine laten testen, ze hebben bloed afgenomen, gewogen, gemeten, vragen gesteld, bloeddruk, hartslag meten, oren en ogen testen. Alles wat je je kunt bedenken. Zelfs moest ik een rontgenfoto laten maken van mijn longen. Gelukkig bleek de volgende dag al direct dat ik helemaal gezon ben. Mijn zicht is nog gewoon goed, ik heb geen tuberculose en heb geen suikerziekte.. toch altijd fijn om te weten. Een week later, 11 september, VERA'S verjaardag!! ging ik naar de Immigratie in Auckland om mijn visa af te leveren, aangezien de medische keuring nu gedaan was. Sarah ging met me mee. Ik heb alles afgegooid, we lopen naar de lift en ineens bedenk ik me dat ik iets vergeten ben.. STOMstomSTOM. Ik moest bewijzen dat ik genoeg geld heb om voor mezelf te kunnen zorgen en om een vliegticket terug te boeken. Hiervoor had ik dus een bankstatement aangevraagd. Die zat helaas nog in mijn tas, terwijl die bij mijn visa moest zitten.. Balen. Ik terug, konden ze niks aan doen, want de kluis is vanwege veiligheidsredenen gesloten en alleen de beveiliger heeft de sleutel en die is er natuurlijk niet. Dus toen..in een aparte map gedaan met mijn details erbij en hopen dat ze ze samen vinden. Zo stom voelde ik me toen ik klaar was. Toen met Sarah nog door Albert park gelopen, een park midden in Auckland city, leuk om doorheen te lopen, mooi park, maar vrij klein.
Gisteren, vrijdag de dertiende, kreeg ik een email dat er iets was veranderd in mijn immigratie online. Dus ik naar de website.. moest k inloggen.. Geen idee natuurlijk, laatste keer inloggen was augustus 2012.. Dus ik bellen of ze me konden helpen, mijn gegevens doorgeven ging allemaal goed en toen de hulpvraag, je weet wel, waarmee je vaak je wachtwoord terugkrijgt. Ik had die natuurlijk in het Nederlands geschreven en dan gaat een NZ aan de telefoon mij vragen wat het antwoord is. Zij probeert te zeggen: "Wer woen jie", gelukkig begreep ik dat het "waar woon jij" moest zijn. Maar helaas wist ik het antwoord niet, dus ik probeerde "Zoetermeer"? NEE.. shit. Maar ze vroeg het nog eens voor de zekerheid, en ik moest het spellen. maar nee was het antwoord niet. Toen probeerde ik " maybe: Kramerplan".. weer spellen.. Nee was het ook niet. Toen stuurde ze het naar mijn emailadres om te checken of ik het wel was. gelukkig ging dat goed en kon ik toen een nieuw wachtwoord krijgen. (het antwoord was Noordhove?! stomstomstom, maar vergeet ik niet meer ;) ) Moest ik aan de telefoon, terwijl ik dus met Julie en Denise in de woonkamer zit (kunnen zij niet weten, maar toch raar) het wachtwoord wat ik wilde aan haar doorgeven. Mijn wachtwoord is nederlands, dus kon ik niet zeggen, moest ik het spellen. Pff, lastig, nederlands woord zonder op te schrijven spellen.. gelukkig ging het na drie keer checken goed. Dat gedaan kon ik eindelijk inloggen en de telefoon ophangen. Dus toen ik inlogde zga ik dat er stond FAILED! Oh shit wat nu.. Betekent dat dat ik terug moet? Maar weer terugbellen.. Uiteindelijk blijkt dat mijn visa en mijn bankstatement dus niet tegelijk waren ontvangen, waardoor toen degene de visa zag niet in de computer heeft gekeken waar duidelijk stond dat mijn bankstatement was ontvangen. Dus die heeft mijn visa teruggestuurd naar mijn adres. Nu moet ik dus wachten tot het hier aankomt (terwijl we bezig zijn met verhuizen) en dan moet ik weer een nieuwe bankstatement aanvragen en alles dan weer terugsturen of opnieuw naar Auckland brengen.. Gedoe, domme foutjes, maar gelukkig is het op te lossen :)
Verder zijn sinds vrijdag John en Julie allebei werkeloos. Allebei hun baan opgezegd.. John een paar weken terug toen we net het huis hadden gekocht en Julie vrijdag nadat ze het echt helemaal zat is op haar werk. Dus.. nu.. Hihi stress thuis met de verhuizing, extra aupair, iedereen thuis dus lopen elkaar lekker allemaal in de weg. Oja mijn lieve vriendin Denise ...... ze snurkt :( Heb dus nog niet zo'n hele goede nachtrust gehad de afgelopen week. In het nieuwe huis krijgt ze haar eigen kamer ;) Jeeeeej, nachtrust voor mij.
Oja, dan even heel slecht nieuws. Afgelopen dinsdag, 10 sep, is er hier in NZ een Duitse aupair verongelukt. Ze zat in de auto met een 6 jarig meisje van haar hostfamily. De aupair is direct overleden en het meisje ligt erg slecht op de IC. Er is nog niet helemaal bekend wat er precies is gebeurd, maar de auto met de aupair is onder de schoolbus geraakt, wat voor mij verklaart dat de aupair, die pas net een paar weken in NZ was op de verkeerde weghelft gereden heeft... Dit heeft onder alle aupairs een grote schok achtergelaten. Ik kende de aupair niet, een meisje wat ik donderdag heb leren kennen kende haar wel, want ze zaten in dezelfde orientatieweek van de agency.. Erg bizar en slaat in als een bom. Ik heb dus ook direct mijn gegevens aan Julie doorgegeven van mijn paps en mams en zussen, want stel je voor dat er iets gebeurt met mij en ze kunnen niemand bereiken.. Dus, voor paps en mams, en zussen, in NL als je geen gegevens van hier hebt, zorg dat je ze krijgt!! Stel je voor dat je mij nodig hebt en me niet kan bereiken.. Iets belangrijks waar je niet over na wilt denken maar zeker even bij stil moet staan.
Verder ga ik binnenkort met Sarah en Denise en nog wat andere meiden een weekendtrip doen. De andere meiden zijn Saskia, een vriendin van Sarah die vlakbij woont. Dan nog Nina, een vlaamse en Eva een Nederlandse. Dus drie Duitse en drie "Nederlandse" meiden! Das nog eens eerlijk. We gaan naar Cape Reinga, dat is het noordelijkste punt in NZ waar de oceaan en de zee samen komen ofzo. Ik zal je vertellen als ik er geweest ben het laatste weekend van september.
Hier is het nu zaterdagmiddag 14 sep, Gefeliciteerd Colette dacht ik zo uit mijn hoofd. We hebben sinds gisteren geen internet meer. Foutje van de internetmensen. Zij dachten, we willen vanaf de 16 geen internet meer dus laten we het de vrijdag ervoor vast afsluiten, stomstomstom. Dus vanaf dinsdag pas weer via email en facebook te bereiken. Dit is ook wanneer jullie deze blog pas zullen lezen. (want heb internet nodig om het online te zetten). Maandag 16 sep de grote verhuizing. Dan komen de verhuismannen om alles naar het nieuwe huis te brengen en moeten we vanaf dan daar slapen.. Het zal even lastig worden om allemaal onze plek te vinden en lastig voor mij om mijn vriedinnetjes hier achter te laten. Want het is toch best ver met de bus, anderhalf uur, om even kopje koffie te doen. Gelukkig woont Denise bij ons in en zal zij met ons mee verhuizen.. Lucy heeft van de week afscheid genomen van haar vrienden en school. Zij heeft nu een week vrij dan gaat ze haar nieuwe school een week verkennen en dan is het twee weken vakantie.. Dus ik zit lekker veel met haar opgescheept.. benieuwd wat ik allemaal ga doen. In de vakantie maar veel vriendinnetjes en sleepovers hier in Milford ;)
Het nieuwe adres is 1378 Whangaparaoa road, Army Bay, Whangaparaoa, Nieuw Zeeland.
Ik hoop dat je niet in slaap ben gevallen na het lezen van deze zeer lange blog, en ik hoop dat ik er aan denk volgende week mijn blog weer up te daten, want dan kan ik jullie vertellen hoe het bevalt in het nieuwe huis.
Groetjes!!! :D
Paps
Liefs en groetjes,
Wil
Colette